4η συνάντηση: Η γαλλική Nouvelle Vague: Οι πρόδρομοι της, οι βασικοί εκπρόσωποι, οι «συνοδοιπόροι», η μετεξέλιξη και οι επιπτώσεις της στην παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή.

5η και 6η συνάντηση: Οι κινηματογραφικές σχολές της μεταπολεμικής ανατολικής Ευρώπης: Η σχολή του Lodz στην Πολωνία ( Α. Βάιντα, Ρ. Πολάνσκι, Κ. Κισλόφκσι) – Η τσέχικη Nouvelle Vague (M. Forman, J. Menzel, V. Chytilova) – Η ουγγρική σχολή (M. Jancso, I. Szabo, Β. Tarr) – Γιουγκοσλαβία (D. Makaveyev, A. Petrovic, E.Kusturica) – ΕΣΣΔ (Μ. Καλατόζοφ, Σ. Παρατζάνοφ, Α. Ταρκόφσκι)

7η και 8η συνάντηση: Οι δυτικοευρωπαϊκές εθνικές κινηματογραφικές σχολές – Ιταλία: Cinecitta vs σινεμά του δημιουργού (P.P. Pazaolini, αδερφοί Ταβιάνι, B.Bertolucci) – Μ. Βρετανία: Από τις κωμωδίες των “Ealing Studios” στο “Kitchen sinkcinema” και το “Free cinema” (K. Reisz, T. Richarsdon, L. Anderson) – Νέο Γερμανικό Σινεμά (V. Schlöndorff, R. W. Fassbinder, W. Wenders) – Ισπανία (L.Bunuel, C. Saura) – Σουηδία (V. Sjoman).

9η συνάντηση: Η δεκαετία του 1980 στην Ευρώπη: Η οικονομική - καλλιτεχνική κρίση – το ευρωπαϊκό Art Film: Οι παλιοί (Θ. Αγγελόπουλος, B. Bertolucci, F.Truffaut, W. Wenders, K. Kieslowski) και οι νέοι (Ν. Moretti, M. Leigh, P. Almodovar,L. Besson, P. Greenaway, A. Kaurishmaki, K. Loach)

10η συνάντηση: Οι εξελίξεις στην Ευρώπη μετά την πτώση του Τείχους: το παράλληλο κύκλωμα των κινηματογραφικών φεστιβάλ – αλλαγές στο σύστημα παραγωγής – προσπάθειες για μια «ευρωπαϊκή αντιπρόταση»: Βρετανικές κωμωδίες και σκοτσέζικο σινεμά (Trainspotting – D. Boyle) – Γαλλία (La Haine – M. Kassovitz) – Γερμανία (Lola rennt – T. Tykver) – Βέλγιο (Rosetta – αδερφοί Dardenne), Σουηδία (Τραγούδια από το δεύτερο όροφο – R. Andersson), Αυστρία (Funny games– Μ. Haneke),

11η συνάντηση: “Δόγμα ’95” (L.V. Trier – T. Vinterberg) – Οι ευρωπαϊκές κινηματογραφίες στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και της ψηφιακής τεχνολογίας.

12η συνάντηση: Η Ευρώπη και οι κινηματογραφίες της στον 21 αιώνα